อ่านสักนิดแล้วจะเข้าใจ 10 ปี กับ 1 วัน ที่เหลืออยู่

ความทรงจำเป็นสิ่งที่มีค่ามากสำหรับคนบางคน

โดยเฉพาะคนที่มีเวลาดีๆ ที่ใช้กับคนรัก

ยิ่งเป็นช่วงเวลาที่หลายคนหวงแหน

ต้องระลึกไว้ในความทรงจำ ต้องถนอมดูแลให้ดี

หลายคนจึงไม่อาจตัดใจจากวันเก่าๆ ได้เสียที

เพราะว่ามีความสุขกับการได้คิดถึงอะไรดีๆที่ผ่านไป

โดยลืมนึกไปว่าสิ่งที่ผ่านไปแล้วจะไม่มีวันย้อนกลับคืนมาได้อีก

หากจะต้องตัดใจลืมหรือเดินจากอดีตมาก็ไม่ได้อีก

เพราะเหตุผลที่ว่า "เสียดายเวลา"  ที่คบกันมา

บางคนคบกันมานานจนแทบจำไม่ได้ว่า

เคยยิ้มให้กับความรักครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่

เพราะหลังๆ มาก็อยู่แต่กับความทุกข์

จนนึกภาพความสุขไม่ออกแต่ที่ไม่กล้าเลิกเพราะยังคิดถึงวันเก่าๆ

แค่เสียดายเวลาที่คบกันมาเนิ่นนาน

โดยไม่คิดเลยว่า ทุกๆวันของวันนี้ พรุ่งนี้และวันต่อๆไป

ก็จะกลายเป็นเพียงวันเก่าๆ ที่น่าเสียดาย

และ...เวลาที่น่าเสียดายก็จะเพิ่มขึ้นๆ

จริงๆ แล้ว วันคืนในอดีต

ไม่ได้สร้างประโยชน์อะไรให้กับเราเลย

นอกจากมีไว้ให้คิดถึง...และเก็บเป็นบทเรียนแห่งความทรงจำ

อาจจะทำให้เรายิ้มได้บ้าง แต่ทำให้เราคาดหวังไม่ได้

หรือจะไปเฝ้าฝันว่าความสุขเหล่านั้นยังคงเป็นปัจจุบัน

เราจะไปหวังว่าวันหนึ่ง วันเหล่านั้นจะกลับมา

หรือหลอกตัวเองว่าตอนนี้ทุกอย่างยังคงเป็นเหมือนเดิม

จะยังไงก็แล้วแต่คือการหลอกตัวเองทั้งนั้น...

ยอมรับเถอะว่าทุกอย่างได้ผ่านไปแล้ว และจบไปแล้ว

ความทรงจำเป็นเพียงภาพลวงตาเท่านั้น

เวลาที่ผ่านมา  ไม่ว่าจะเป็น 1 ปี   5 ปี หรือ กี่สิบปี

ก็ไม่ได้มีความหมายมากไปกว่า..

หนึ่งวันข้างหน้าที่เราจะต้องมีชีวิตใหม่

ที่เราจะต้องเริ่มต้นใหม่

เมื่อคนเราต้องอยู่กับปัจจุบัน

เพื่อที่จะสร้างอนาคตให้ตัวเองได้อยู่ในอนาคตที่ดี

เวลา 10 ปี กับวันคืนที่เคยหวานชื่น

ไม่ได้ยิ่งใหญ่ไปกว่า 1 วัน แห่งการเริ่มต้น

1 วันแห่งการแปรเปลี่ยนชีวิตของเราทั้งชีวิต

ให้ดีกว่าที่เป็น...

หากจะเสียดายเวลา ไม่ต้องเสียดายเวลาที่คบกันมาหรอก...

ให้เสียดายเวลาในวันข้างหน้า

ที่จะอดทนคบไปทั้งที่ไม่มีอะไรแล้วจะดีกว่า

แล้วยังจะมาเสียดายอดีต..

นึกดูดีๆ.. ว่าเสียดาย "อนาคต" ดีกว่าไหม

" ความรักก็เหมือนกับเหรียญ แหวน หรือชิ้นส่วนเล็กๆ

เพราะเมื่อไหร่ที่มันหลุดมือตกลงพื้น มันจะต้องกลิ้งไปยังซอกที่มืดที่สุด และลึกที่สุด

จนเรามองไม่เห็น และเอื้อมไม่ถึง..."